بگذار تا باد بر گنبد پر برف خانه‌ات بگردد، آب مهرت بر دست و پای وجودت جاری شود و باغی از زندگی را در دامن سبز مواجت سیراب سازد. ای دختر شکوهمند آسمان ابرهای  سرد را بر سینه ات بفشار تا تنت باور گردد و فرزندانی از تو بزایند که شب ها چون مهره هایی از نور بر حاشیه دامنت حلقه زنند.